ΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ ΚΑΒΑΛΑΣ Α.Ε.: Σήμερα ξεκινάει το νέο δρομολόγιο του ΚΤΕΛ προς την οδό Θεσσαλονίκης μέσω της οδού Τσολάκη

Πληροφορούμε το αξιότιμο επιβατικό κοινό ότι από σήμερα Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010 και μετά από σύμφωνη γνώμη του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας ξεκινάει το νέο δρομολόγιο προς την οδό Θεσσαλονίκης με την επωνυμία «Δεξαμενή Νο2 από την οδό Τσολάκη (Ρούσβελτ)».
Το λεωφορείο θα έχει αφετηρία την πλατεία Καραολή Δημητρίου, θα διέρχεται από τις οδούς Κουντουριώτου, Ομονοίας, Ίωνος Δραγούμη, Βενιζέλου, Δαγκλή, Τσολάκη, Αρ. Στάνη, Θεσσαλονίκης και επιστροφή 7ης Μεραρχίας, Βενιζέλου, Ερυθρού Σταυρού από Εμπορική τράπεζα και τέρμα την πλατεία Καραολή Δημητρίου.

περισσότερα

53o Φεστιβάλ Φιλίππων 2010: «Αχαρνής» του Αριστοφάνη

Μια πολιτική κωμωδία από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Παρασκευή 9, Σάββατο 10 Ιουλίου – Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, Ώρα έναρξης 9:30 μ.μ. – Τιμές εισιτηρίων: 20 €,15 €

Η πολιτική κωμωδία του Αριστοφάνη, «Αχαρνής», είναι η καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν: Δικαιόπολις: Σταμάτης Κραουνάκης, Λάμαχος: Γρηγόρης Βαλτινός, Μεγαρίτης: Κώστας Βουτσάς.
Η υπόθεση του έργου
Βρισκόμαστε στον έκτο χρόνο του πολέμου μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης. Οι συνέπειες του πολέμου πλήττουν καίρια τον αγροτικό πληθυσμό, ο οποίος, αναγκασμένος να ζει εντός των τειχών, βλέπει τη γη του να καταστρέφεται. Ο Αθηναίος αγρότης Δικαιόπολις απογοητευμένος από τους συμπολίτες του που αδρανούν και αγανακτισμένος με τους πολιτικούς που αδιαφορούν για το κοινό συμφέρον και οδηγούν την πόλη στην καταστροφή αποφασίζει να κλείσει συνθήκη «ιδιωτική» ειρήνης με τη Σπάρτη για τον ίδιο και την οικογένειά του. Εξοργισμένοι οι καρβουνιάρηδες του δήμου των Αχαρνών, μόλις το πληροφορούνται, κυνηγούν τον «προδότη» για να τον τιμωρήσουν. Ο Δικαιόπολις θα ζητήσει τη βοήθεια του Ευριπίδη για να τους αντιμετωπίσει, θα μεταχειριστεί κάθε μέσο για να επιβάλει την ειρήνη του και δεν θα διστάσει να τα βάλει ακόμη και με τον φιλοπόλεμο στρατηγό, Λάμαχο, τον πιο ισχυρό υπερασπιστή του πολέμου.
Σκέψεις για το έργο και τη σκηνοθεσία
Ι . Οι Αχαρνής, έργο της νεανικής περιόδου του δημιουργού του, είναι ένα κείμενο που φωτίζει με έναν έξοχο τρόπο τη δυνατότητα του ανθρώπου να επιβιώνει στα κρίσιμα όρια της υπάρξεώς του.
Η μοναχικότητα του δικαιώματος στην προσωπική ειρήνη με τον εχθρό, όταν συγκρούεται με τις κρατικές συντεταγμένες και τις ιστορικές συνθήκες, παράγει ένα σπινθήρα που ή ακραία κωμικός ή ακραία τραγικός μπορεί να είναι. Όταν συμβαίνουν και τα δύο, μιλάμε για το αριστούργημα μιας ιδιοφυίας που στοχάζεται πάνω στην εύθραυστη επικαιρότητα των θεσμών και στην αδυναμία τους να τιθασεύσουν τα αρχέγονα δικαιώματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η προσωπική ειρήνη του Δικαιόπολι, προσπερνώντας τις κατηγορίες περί προδοσίας, ανακηρύσσει ως πρωταρχικές τις αξίες της γης και της ευγονίας και δεν είναι τυχαίο που ένας γεωργός τις προτάσσει ενάντια στον πόλεμο και την καταστροφή.
Το έργο είναι δραματικά επίκαιρο σε συνθήκες ηθικής πτώσης και πολιτισμικής παρακμής που συνοδεύουν πάντοτε την οικονομική κρίση. Ειδικότερα όταν η τελευταία οργανώνεται από τα ίδια συμφέροντα που επωφελούνται από την βαρβαρότητα και τον πόλεμο και οδηγούν στην ανθρώπινη εξαθλίωση και δυστυχία.
ΙΙ. Η σκηνοθεσία επέλεξε να φέρει το έργο στο σήμερα. Επιχειρώντας μια τομή στην ελληνική διαχρονία, επιβεβαιώνεται η παθογένεια και οι εμμονές ενός υπερτροφικού εγώ, που αντιμάχεται τη συλλογικότητα και όποιους θεσμούς νομιμοποιούν ως πρώτιστο επίτευγμα τη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Η αντιστοιχία του τότε με το σήμερα, ανατριχιαστική. Πόλεμος -στρατιωτικός και οικονομικός- κρίση του πολιτεύματος, δημοκρατία υψηλού κινδύνου, το πολιτικό προσωπικό σε αμφισβήτηση, ηθική πτώση και πολιτισμική παρακμή. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Δικαιόπολις επιχειρεί το ατομικό του εγχείρημα. Μία πράξη που φέρει την ποιότητα του απελπισμένου, το δικαίωμα της απόγνωσης, αλλά και το σπέρμα του αμοραλισμού, να κυοφορεί κάτι εξόχως επικίνδυνο, στον πυρήνα του κατορθώματος: από την πράξη του Δικαιόπολι ωφελείται ο ίδιος και η οικογένειά του. Δεν πρόκειται για συλλογική έξοδο από την κατάρρευση της πόλης, αλλά για επιτυχία μιας ιδιωτείας που αποθεώνεται, αλλά δεν προσφέρει. Δεν είναι τυχαίο που ο γεωργός Δικαιόπολις μετά την παράβαση αλλάζει οικονομική βάση και γίνεται μεταπράτης, πωλητής προϊόντων της γης, ένας μπακάλης. Από εκείνο το σημείο θα ρυθμίζει τις προσφορές, θα ανοίγει την κάνουλα της ειρήνης, κατά το δοκούν, συντρίβοντας τον capitano Λάμαχο, μία κωμικοτραγική εκδοχή ενός θρασύδειλου, άκαπνου πολέμαρχου, παλαιάς κοπής, ενός θαμπού εθνικιστή (;).
Ο Χορός -ένα οργανωμένο χάος- εισέρχεται στη σκηνή οργισμένος, επιθετικός, αδιάλλακτος. Όμως ο Δικαιόπολις θα τον αντιμετωπίσει με θάρρος και με θράσος, θα τον πείσει μεταμφιεζόμενος σε ήρωα του γοητευτικού μεγάλου Αρνητικού της εποχής, του Ευριπίδη. Καθώς ρέει το κρασί και τα κοψίδια σπάνε τις μύτες, ο Χορός μεταστρέφεται, αρνείται τον Λάμαχο και χορεύει συστρεφόμενος, στις παγανιστικές φούρλες του Δικαιόπολι. Έχουμε πια ελεύθερη αγορά, γιορτινά ρούχα, χρώματα, λαμπιόνια, βεγγαλικά, ένα πανηγύρι στη σκηνή. Όμως, πέρα εκεί ο πόλεμος συνεχίζεται. Το κάρο του Δικαιόπολι -όπως και αυτό της Μάννας Κουράγιο- δείχνει να εξαντλεί τα ειρηνικά του πολεμοφόδια.
Η άγρια διαπόμπευση του Λάμαχου, που κερδίζει επάξια τον ρόλο του αποδιοπομπαίου, αποφορτίζει την κοινότητα (;) Μια αίσθηση μετεωρισμού απομένει στο μεθεόρτιο τοπίο, ένα κοινό αίσθημα θολό και ζαλισμένο, όπως το παιδί του τέλους, με το μικρό βεγγαλικό του παγωτού και το πλαστικό σημαιάκι στα αμήχανα χέρια του. Και πάνω ψηλά στα πλακάτ της παράβασης ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μακρυγιάννης, ο Θεόφιλος, ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Λαμπράκης, με το ανεξίτηλο σήμα της ειρήνης. Φωτεινά μετέωρα, κεράκια εφημερίας, που κρατούν αναμμένο τον πολυέλαιο του Έθνους. Λίγο πιο κάτω στα χώματα, συμπλεκόμενοι και διαπλεκόμενοι τραγικοί zanni μιας real politik, Βουλευτάκια της φακής, διαχειριστές της μπίζνας, του μεγάλου χρέους, Ελλάδα, Duty Free, αποικία.
Σωτήρης Χατζάκης

περισσότερα

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΙΠΠΩΝ 2010: «Πρεμιέρα» στο απεντομωτήριο με το «Βορρά»

Με τις δύο ενότητες των παραστάσεων της παραγωγής «Βορράς», στο παλιό απεντομωτήριο του λιμανιού της Καβάλας που ανακαινίστηκε για να γίνει μία δεύτερη θεατρική σκηνή, θα συμμετέχει στο φετινό φεστιβάλ Φιλίππων-Καβάλας το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) Καβάλας. Τα έργα που θα παρουσιαστούν, σε δύο χρονικές περιόδους, γράφτηκαν ειδικά για το φεστιβάλ από πέντε συγγραφείς με…βόρεια καταγωγή. Πρόκειται για τα έργα: «Πέστροφα Δουνάβεως», του Μισέλ Φάις, «Μικρό λεξικό ανωμάλων», των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, «Βλαβερές αναγνώσεις», του Θεόδωρου Γρηγοριάδη και «Τι λες κι εσύ, Μπάμπη;», του Σάκη Σερέφα.

περισσότερα

ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ: Νομαρχία και Δήμοι συνδράμουν στη συντήρηση του δασικού οδικού δικτύου

Η αβεβαιότητα χρηματοδότησης, τόσο από την κεντρική διοίκηση, όσο και από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, οδήγησε το Δασαρχείο Καβάλας στην απόφαση να ζητήσει τη συνδρομή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και των Δήμων, προκειμένου να γίνει η συντήρηση του δασικού οδικού δικτύου. «Ζητήσαμε από τη Νομαρχία και τους Δήμους την παραχώρηση των μηχανημάτων τους. Η Νομαρχία μας έδωσε το γκρέιντερ και έτσι καθαρίσαμε ένα μεγάλο τμήμα των δασικών δρόμων, τους κυριότερους, στο Παγγαίο και στο Σύμβολο. Επίσης, ο Δήμος Φιλίππων μας παραχώρησε το δικό του γκρέιντερ και μ’ αυτό καθαρίσαμε τους δρόμους στο περιαστικό δάσος», είπε στον «Κ.Τ.» η δασάρχης Καβάλας, Ζωή Γεωργούση, ενώ επεσήμανε, ακόμα, ότι: «Είναι ευχάριστο να υπάρχει αυτή η συνεργασία ανάμεσα στους φορείς. Πρέπει να συνεργαζόμαστε για το κοινό καλό, όπως είναι η προστασία των δασών της περιοχής μας. Θέλω να ευχαριστήσω τη Νομαρχία Καβάλας και τους Δήμους, για την ανταπόκρισή τους, αλλά και την Πυροσβεστική Υπηρεσία, για την πολύ καλή συνεργασία που έχουμε».

περισσότερα

« Προηγούμενη Σελίδα