«Πάλι Αυτός ο Τύπος με τα Κόκκινα»

Η Θεατρική Μηχανή παρουσιάζει την 30η παραγωγή της! Για λίγες μόνο ημέρες, το νέο έργο της ομάδας, στο Αμφιθέατρο, στις 9.00μμ. Μέχρι και την Κυριακή των Βαΐων. Αντιγράφουμε από το Σκηνοθετικό Σημείωμα: «Η Θεατρική Μηχανή παρουσιάζει τον δικό της Αϊ Βασίλη. Όχι τον καλοσυνάτο γεράκο που αγαπάει όλα τα παιδάκια και μοιράζει δώρα, αλλά έναν Αϊ Βασίλη που δεν τον συμπαθεί κανείς, ένα πραγματικό ρεμάλι. Όλα αυτά στη θεότρελη μαύρη κωμωδία καταστάσεων «Πάλι Αυτός ο Τύπος με τα Κόκκινα». Το έργο παρόλο που είναι μια ξέφρενη κωμωδία, σατιρίζει με καυστικό τρόπο τη μοναξιά, την αποξένωση και την υποκρισία στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις. Το έργο είναι μια θεότρελη κωμωδία καταστάσεων, με συνεχείς ανατροπές, ξέφρενα κυνηγητά, απίθανες ατάκες, έξυπνα γκανγκς. Το “Πάλι Αυτός ο Τύπος με τα Κόκκινα” (το οποίο είναι διασκευή του έργου «Ο Αι Βασίλης είναι Σκέτη Λέρα» και που η Θεατρική Μηχανή το είχε ανεβάσει πριν 13 ολόκληρα χρόνια [!!!]) είναι ένα έργο ανθρώπινο. Βαθιά ανθρώπινο. Ένα έργο διασκεδαστικό – μέχρι δακρύων – αλλά και ένα έργο που προβληματίζει. Θα σας διασκεδάσει με την ανάλαφρη γοητεία του. Αλλά όταν βγείτε από την αίθουσα θα σας μείνει – είμαι σίγουρος – και κάτι άλλο.

Δ. Κ. – Ντ.»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθέτης Δημήτρης Κεραμεύς Ντουμπουρίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη Ελευθερία Τσαρτσάρη

Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος Αντιγόνη Τσαφή

Φροντιστήριο Ιάσμη Ματζουράνη

Μακιγιέζ Βιβή Θεοδωρίδου

Αφίσα – Πρόγραμμα Κατερίνα Κελέσογλου

Μουσική Επιμέλεια Νίκος Σπυρέλης

Φώτα – Ήχος Παύλος Ξανθόπουλος

Φωτογραφίες: Φ. Ο. Κ.

ΠΑΙΖΟΥΝ: ΑΥΤΟΧΕΙΡ Δήμος Σιούλας

ΤΕΡΕΖΑ Κωνσταντίνα Κατσάνη

ΠΙΕΡ Σάκης Ιωαννίδης

ΑΝΔΡΑΣ Χριστόφορος Μπαρμπαγιάννης

κ. ΝΤΑΓΚΑΛΑΚΟΒΑ Κωνσταντίνα Κανδυλίδου

ΖΟΖΕΤ Βιβή Θεοδωρίδου

ΣΟΥ ΕΛΕΝ Δημήτρης Καγιάσας

ΦΕΛΙΞ Μιχάλης Κουμρίδης

κ. ΜΟΡΤΕΖ Σία Μακρίδου

Να σημειώσουμε ότι αυτή είναι η δεύτερη εβδομάδα παραστάσεων και ότι η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανήλικους κάτω των 17 ετών. Επίσης μπαίνουμε σε πειρασμό να δημοσιεύσουμε μια κριτική ενός φίλου – που παρουσιάστηκε στο facebook – η οποία έχει τη δική της βαρύτητα, καθότι ο φίλος τυγχάνει επαγγελματίας ηθοποιός. Γράφει, λοιπόν, ο Ανδρέας Τσιαπτσιάδης για το έργο που είδε την περασμένη εβδομάδα:

«Είναι ακατάλληλο για ηλικίες κάτω των 17. Είναι όμως αυστηρά επιβαλλόμενο για όποιον θέλει να γελάσει πολύ. Πολύ όμως. Μια μαύρη κωμωδία, με σκοτεινούς τύπους σε ιδιαίτερα λαμπερή στιγμή. Εκεί όπου το μαύρο είναι βαθύτερο απ οποιαδήποτε άλλη ώρα. Άνθρωποι του περιθωρίου και όχι μονό. Μια συνεχής επιθυμία θανάτου, αλλά και μια κραυγή για το οξυγόνο της ζωής. Παρεξηγήσεις και ανατροπές λεπτό το λεπτό. Το αδιέξοδο μόνιμα παρόν και σε πραγματικό χρόνο. Και σαρκασμός. Άφθονος. Να σώζει στο παρά πέντε τους κυνικούς δράστες, που, τι ειρωνεία!!!! Είναι οι ίδιοι τα θύματα των επιλογών τους και της νοοτροπίας τους. Το κείμενο είναι καταιγιστικό. Θα μπορούσε να είναι ένα σουρεαλ θρίλερ με ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Η συγγραφέας είναι αμείλικτη με τα πιόνια της. Στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα και κάνεις. Θεια δίκη? Μοιραία κατάληξη? Υπέρτατη ειρωνεία της πανταχού παρούσης φράσης «η ζωή είναι ωραία»; θα καταλήξετε να το αποφασίσετε εσείς.

Το χιούμορ είναι αδυσώπητο και οι ατάκες καταιγιστικές. Η συγγραφέας δεν χαρίζεται σε κανένα παραμύθι. Οι άνθρωποι που κατασκεύασε είναι γκροτεσκ, αλλά τόσο κοντινοί, που γίνεται εφιάλτης. Θα γελάσετε ασύστολα (και έτσι πρέπει). Στο τέλος είναι φυσικός και κάποιος κόμπος στο στομάχι. Άλλη μια παράσταση από τη Θεατρική Μηχανή. Λόγος πεντακάθαρος από όλα τα παιδιά, ρυθμός καλορυθμισμένος. Η κωμωδία χωρίς αυτόν είναι άδειο σακί και ο θίασος τα κατάφερε. Είναι αδύνατο να μην περάσετε καλά, εκτός κι αν κρατηθείτε στον καθωσπρεπισμό σας. Έτσι κι αλλιώς το έργο αυτό έχει στόχο. Τίποτα δεν είναι πρόστυχο μιας και όλα είναι καίρια σ αυτόν το χώρο της κλιμακωτής παρεξήγησης. Γέλασα με την καρδιά μου, απήλαυσα τους φίλους μου. Και ευχαριστήθηκα το τέλος ενός απλόχερου θεατρικά χειμώνα. Τώρα αν θέλει να γκρινιάξει κανείς, είναι ένα θέμα!!! Και θέματα βρίσκονται πάντα. Αν μείνετε όμως στην απόλαυση αυτού του μαύρου και ιδιότυπου σαρκασμού του έργου και στη δροσιά μιας ομάδας που δούλεψε πολύ (και είναι ορατό), τότε θα περάσετε ένα ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ δίωρο. Εγώ αυτό έκανα.

‘Ο ΤΥΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ’

 Πηγή: www.k-tipos.gr